کاربرد پودر آلوگرافت دمینرالیزه متعاقب جراحی دندان عقل نهفته پایین بر شاخص های پریودنتال در ناحیه دیستال دندان مولر دوم

مقدمه: مطالعات مختلفی در مورد نهفتگی دندان عقل و ضایعات پریودنتال در ناحیه دیستال مولر دوم وجود داردکه ارتباط بین خارج کردن دندان و تأثیر آن در بهبودی این ضایعات را بررسی می کند. هدف این پژوهش، بررسی تأثیر پروتئین استخوانی دمینرالیزه در بهبودی ضایعات پریودنتال بعد از جراحی دندان عقل نهفته در مراجعین به بخش جراحی دهان، فک و صورت دانشکده دندان پزشکی اصفهان بود. مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی یک سو کور، تعداد 16 نفر از مراجعین به بخش جراحی دهان که کاندید جراحی دندان عقل نهفته دو طرف پایین بودند، به طور تصادفی نمونه گیری و انتخاب شدند. وجود دندان عقل دو طرفه، دندان مولر دوم مجاور آن ها و میانگین سن 26 سال از معیارهای ورود به مطالعه بود. شاخص عمق پاکت و موقعیت لثه چسبنده در دیستال مولر دوم در دو گروه شاهد و مورد قبل از جراحی و دوازده هفته بعد اندازه گیری شد. میانگین تغییرات داده ها با استفاده از نرم افزار spss و آزمون paired- t مورد بررسی و آنالیز قرار گرفت (05/0 = α). یافته ها: بین عمق پاکت و موقعیت لثه چسبنده قبل از جراحی دندان و دوازده هفته بعد از جراحی در هر گروه تفاوت معنی دار وجود دارد (001/0 > p value). آزمون paired-t نشان داد که بین عمق پاکت (497/0 = p value) و موقعیت لثه چسبنده (155/0 = p value) در دو گروه بعد از دوازده هفته، اختلاف معنی دار وجود ندارد. نتیجه گیری: با توجه به محدودیت های این مطالعه، استفاده از پروتئین استخوانی دمینرالیزه تأثیری بر شاخص های پریودنتال متعاقب جراحی دندان عقل نهفته پایین ندارد.